Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ (ΑΛΛΗΣ ΜΙΣΗΣ) ΚΑΡΔΙΑΣ


Λοιπόν είχες δίκιο, στα ανθρώπινα βλέπουμε την αλήθεια μας πάντα από τη μια της, τη μισή, μεριά, την άλλη της μεριά, την άλλη μισή, θα πρέπει να την αναζητήσουμε στην αλήθεια των άλλων. Η φύση μόνο έχει αλήθειες-σταθερές που ξεπερνούν τ’ ανθρώπινα και ισχύουν αναμφισβήτητα, διαχρονικά, καθολικά.
Σου είπα τη μισή μου αλήθεια, μιλώντας για
τραγούδια τις προάλλες. Σου είπα την αλήθεια μου όπως τη βίωνα ‘κείνη τη στιγμή, αυθόρμητα, εγκάρδια, ειλικρινά. Ήρθες στο νου μου το ίδιο αυθόρμητα, το ίδιο εγκάρδια, το ίδιο ειλικρινά, με ξάφνιασες με την αλήθεια που μου θύμισες, που έδωσε στην αλήθεια μου το άλλο της μισό κι έγινε η ολοστρόγγυλη αλήθεια μας. Αργότερα –ή μήπως ήτανε την ίδια τη στιγμή;– σκαλίζοντας δίσκους, κασέτες και σιντί έπεσα πάνω σ’ αυτό το ξεχασμένο μου τραγούδι, που μόλις έπαιξε γέμισε την κάμαρα η μορφή σου κι έγινε τότε αυθόρμητα, εγκάρδια, ειλικρινά, μια άλλη αλήθεια, που ‘γινε το ίδιο ολοστρόγγυλη, μαζί με ‘κείνη τη δική μου τη μισή. Χτύπησε το τηλέφωνο και χώθηκε στην παρέα μας κι ο Μήτσος –ξέρεις, εκείνος στο περίπτερο– και στην κουβέντα πάνω μου μίλησε αυθόρμητα, εγκάρδια κι ειλικρινά για ‘κείνο το τραγούδι, που –ξημερώματα– σκόρπισε πάνω στην πίστα του έρωτά σου το μεθύσι. Έγινε μεμιάς η άλλη ολοστρόγγυλη αλήθεια μου, πλάι στο κομμάτι της δικής μου της αλήθειας το μισό. Βγήκα στο παράθυρο αέρα ν’ ανασάνω και χειμώνα, από δίπλα είχαν μαζευτεί τα παιδιά της πιτσαρίας, χτύπησε ένα κινητό κι έμεινα ακίνητος, ποιος να καλεί κι ο ήχος ζωγραφίζει το σούρουπο; Ποιος δίνει αυθόρμητα, εγκάρδια, ειλικρινά στη μισή μου αλήθεια αυτό το σχήμα τ’ ολοστρόγγυλο για άλλη μια φορά;
Λοιπόν είχες δίκιο, σου είπα τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή αλήθεια είναι, ότι κάποιες φορές δεν έχει σημασία το τραγούδι, ο συνθέτης, ο στιχουργός. Αυτά είναι φορές που μόνο για μελέτες, αναλύσεις και διαλέξεις αμφιθεάτρων φτάνουν, για μέγαρα και χώρους περισυλλογής αρκούν. Όταν χτυπήσει η καρδιά από τη ζήλια, όταν κορώσω στου πόθου το καμίνι, όταν βροντήσει την πόρτα του χωρισμού ο θυμός ή κάποιο ξημέρωμα όταν του ουίσκι ο δρόμος τραβήξει κατά την Εθνική, αυτά είναι εκεί, αυθόρμητα, εγκάρδια, ειλικρινά, να μου θυμίζουν την άλλη αλήθεια, τη μισή, που έχει την όψη ή τη μορφή σου ή τ’ άρωμά σου. Που είσαι εσύ, είσαι η άλλη, αλλά κι αυτή.

8 σχόλια:

  1. Η αληθεια μας και οι αληθειες μας, πολλες φορες γινονται τραγουδια και άλλες φορες ταυτιζονται με τραγουδια που καποια στιγμη ακουμε !!
    Ακομα και να μην υπαρχει πληρης ταυτιση με το τραγουδι, ενας στιχος "κλειδι" ισως φτανει για να το αγκαλιασουμε και να το βάλουμε σαν εξομολογο της αληθειας μας, σαν τελαλη του πονου μας ... γιατι ολα απο τον πονο μας ξεκινανε ... για καποια χαμενη αγαπη, για καποια αδικια ισως, για καποια ατυχια, για καποια δικη μας επιλογη, για καποιο παιγνιδι της μοιρας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @REBET CAFE: Πολλά τραγούδια γίνονται αφορμή για να θυμηθούμε στο άκουσμά τους πρόσωπα, γεγονότα ή εποχές και δεν έχει σημασία αν είναι "έντεχνα", "λαϊκά", "ροκ" κ.λπ., φτάνει που μίλησαν κάποια στιγμή στην καρδιά μας κι απόχτησαν διαχρονικό συμβολισμό και συναισθηματική αξία! Σε χαιρετώ, να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπήρχε ένα τραγούδι το "You are everything" που το χόρευα πάντα με κάποια φίλη μου και είπαμε να το βαστήξουμε για πάντα. Πραγματικά μόλις ακουγότανε παρατάγαμε σύξυλους τους συνοδούς και το χορεύαμε,
    Μετά παντρεύτηκε, παντρεύτηκα, δεν αντέχαμε τις ζήλειες των συζύγων...
    Τώραν πια δεν μου λέει τίποτε όταν το ακούω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και οι αλήθειες, ως γνωστόν, πάντα είναι πιο σοφές από εμάς. Εκείνες έχουν βρει τον τρόπο να μην εγκλωβίζονται σε ποιοτικά, έντεχνα, λαικά ή ροκ καλούπια. Να τις νοιάζει μόνο να τραγουδιούνται από καρδιάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Τζι μου, χαίρομαι που κάτι σου έφερα στο νου!... Πολύ όμορφο το "You are everything", αλλά έστω κι αν δεν σου λέει τίποτε πια, σε παραπέμπει "κάπου", έτσι δεν είναι; Κι αυτή είναι η ορορφιά -κατ' εμέ- αυτών των τραγουδιών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 'Ετσι είναι, Φοράδα μου! 'Ετσι κερδίζουν νομίζω την αυθεντικότητα και την ποιότητά τους, που είναι ξεχωριστή και διαφορετική για τον καθένα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ... τα τραγούδια που μαρτυράν αλήθειες ...
    ... και οι αλήθειες που δημιουργούν τραγούδια ...
    ... ας μείνουμε στις αλήθειες που ποτέ δεν είπαμε - από φόβο, από ντροπή, ως θιασώτες των κατά συνθήκη ψευδών και άλλων χαριτωμένων ...
    ... έρρωσο ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Σταύρο μου, οι πραγματικές αλήθειες μας μένουν κάποιες φορές καλά κρυμμένες... Ακόμα κι απ' τον ίδιο μας τον εαυτό.... Σε χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή